Australië, wat ben je geweldig.

De ochtend na mijn K'Gari avontuur begon ik om tien uur met de coastal walk, die van Sunshine Beach naar Main Beach loopt, waar ik met Saskia en Kadi-Ann had afgesproken. Twee uur lang gelopen, over de stranden en door Noosa national park. Het gaf me de tijd om alles een beetje te verwerken, en het was een heerlijke ochtendwandeling! Onderweg zag je de prachtige kustlijn, een naaktstrand (dat was wat minder mooi uitzicht, een oude man die je totaal aanstaart en goedemorgen zegt en er totaal niet mee zit dat ie helemaal naakt is, beeeeetje ongemakkelijk), maar ook nog wat Wildlife. Zo heb ik een koala gespot, en een goanna die op zoek was naar het nest van twee ontzettend hard krijsende vogels. Ook nog een Kookaburra gezien, die beesten blijven toch ook echt prachtig. Rond half 1 kwam ik aan op Main Beach, waar met een perfect timing Saskia en Kadi-Ann net aan kwamen lopen. Heerlijk gelegen op het strand, nog lekker even nagepraat (goed voor de verwerking dat het toch echt over was), met lekkere goedkope sushi geluncht, en rond half 4 kregen we het een beetje frisjes, dus gingen we naar het hostel waar zij in sliepen om gezellig wat te drinken. Prachtig hostel, met balkon en leuke bar, ik was een beetje jaloers! Toevallig zaten zij op dezelfde kamer als het Duitse koppel van onze K'Gari groep, maar die hebben we maar heel even gezien. Beneden in de bar hebben we lekker wat gedronken, en op een gegeven moment was Kelsey ook aangekomen in Noosa, dus kwam ze gezellig naar ons toe. Om 7 uur begon er ook nog een jongen akoestisch te zingen naast ons, het voelde als een privé concert. Goeie avond, maar deed me ook wel beseffen dat ik de volgende weg zou gaan, en de plek toch wel heel erg zou missen. Met Kelsey nam ik rond 10 uur een taxi terug naar onze hostels, waar ik al snel in slaap viel, de volgende ochtend moest ik namelijk vroeg op om mijn tas in te pakken. Om 9 uur nam ik de shuttle van het hostel naar het busstation, waar ik nog drie kwartier moest wachten op de bus naar het vliegveld van Maroochydore. Daar kwam het besef wat een gave ervaring ik had gehad, en dat ik de plek wel heel erg zou gaan missen. Het is moeilijk om plekken waar je het ontzettend naar je zin hebt gehad achter te laten, dat weet ik nog heel goed uit Amerika, ik had niet verwacht dat ik dat hier ook op die manier zou hebben. Maar goed, ik ging op weg naar een nieuw avontuur: Melbourne! Na een voorspoedige vlucht landde ik in Melbourne, waar het op dat moment 9 graden was. Na de 26 graden in Noosa was dat toch wel even wennen, vooral toen het ook nog begon te regenen. Met een shuttle kwam ik voor mijn hostel uit, waar ik met twee van mijn kamergenootjes beneden in de bar wat ben gaan eten. Ik was redelijk moe, dus na een kop thee op onze kamer gingen we al snel weer slapen. De volgende dag deed ik 's ochtends lekker rustig aan, en ging ik met de tram de stad in na een klein rondje door St. Kilda, waar mijn hostel was. Lekker een beetje rondgelopen tussen alle mensen, en in de winkelstraat stonden leuk wat bandjes te spelen, en ze waren echt supergoed! Meest bizarre moment was dat op het moment dat ik langs een bandje liep, ze het publiek vertelden dat ze de volgende dag naar Nederland vlogen om op Lowlands te spelen. Bizar! Ik kocht een cd en vertelde ze dat ik ze dan daar wel zou zien :) heel gek moment, midden in Melbourne. Ik wou dat ze in onze steden meer van dat soort optredens hadden, het maakt zo'n goede sfeer! In Sydney hadden we ook al wat bandjes gezien, echt superleuk! De lowlands voorpret is dus ook al weer begonnen, ik heb gelukkig wel iets om naar uit te kijken als ik weer thuis kom (ja en jullie allemaal weer zien natuurlijk!). 'S Avonds had ik met Lieke uit mijn volleybalteam afgesproken om ergens te gaan eten, die die dag in Melbourne was aangekomen. Leuk beneden in de bar onze Australië verhalen uitgewisseld, en toen we uit waren gegeten gingen we op zoek naar een andere bar. Op Acland street kwamen we opeens uit bij een leuke bar waar goed gedanst werd, ik voelde me een beetje underdressed met mijn broek en shirtje, ik had nog net hakken aan, maar alle meiden hier gaan all out met korte rokjes en jurkjes. Maar goed, dat betekende wel dat we lekker konden dansen, we kwamen nog een jongen met Nederlandse ouders tegen dus dat was grappig! Op een gegeven moment waren wij en onze voeten moe, dus zijn we weer naar onze hostels gelopen. De volgende ochtend hadden we afgesproken om St. Kilda eens goed te verkennen, en dat hebben we gedaan! De hele buurt doorgelopen, zag er erg gezellig uit, met een paar leuke straatjes en winkeltjes. Bij de pier hebben we op een bankje lekkere koffie gedronken, en bij een klein marktje een henna tattoo laten zetten (dat is zo eentje die na twee weken weer weg is), ik leuk van een koala. Ook hebben we in een ander straatje leuk onze nagels laten lakken. We eindigden op Acland street, waar we een Kangoeroe burger aten, erg lekker vlees! Goed dagje dus.
De dag erna moest ik weer eens om 6 uur opstaan, ik had namelijk een tour geboekt voor de Great Ocean Road. Om 7 uur werd ik voor mijn hostel opgehaald door een busje, en nadat we nog wat anderen op hadden gehaald, zaten we uiteindelijk met z'n twintigen in het busje en reden we over de Great Ocean Road. Over de weg langs de zee hadden we prachtig uitzicht. We stopten bij een paar punten onderweg, zoals de memorial Arch, een plek waar je vogels kon voeren en koala's kon zien, en aten lunch bij de oudste vuurtoren van Australië. Rond half vier kwamen we aan bij het einde van de Great Ocean road, de 12 apostles, wat enorme rotsen in zee zijn, die eerst deel van het land waren maar door erosie langzaam zijn gescheiden van het land. Het zijn nooit 12 apostelen geweest, het waren er maar 9. Een paar jaar geleden hebben ze er eentje verloren die is omgevallen in het midden van de nacht. We kregen daar de kans om met een helikopter over de kust te vliegen, en in het kader van nergens spijt van willen hebben en nieuwe ervaringen opdoen besloot ik ervoor te gaan. Na even in de rij te hebben gestaan, bleek plots ook nog eens dat ik in een mini helikopter mocht waar maar 4 mensen inclusief de piloot in pasten. Samen met een Australisch echtpaar stapte ik in, en omdat zij naast elkaar wouden zitten, betekende dat dat ik voorin naast de piloot mocht zitten! Ontzettend gaaf, in zo'n kleine helikopter, met een glazen voorkant, waardoor je heel mooi uitzicht had. Met mijn hoogtevrees was het even spannend, maar de laatste jaren heb ik er wat minder last van geloof ik, dus ik kon vooral heel erg genieten. Na een kwartiertje landden we weer, en na nog een kleine stop bij een baaitje waar een schip ooit is gestrand, waren we aan het eind van de tour en reden we in drie uur weer naar Melbourne.
De volgende dag had ik weer met Lieke afgesproken, en rond tien uur gingen we met de tram op weg naar de national gallery of Victoria, waar we eerst even een kop koffie hebben gedronken. Vervolgens gingen we naar de tentoonstelling die er toen was, erg toevallig, 'Italian Masterpieces' die ze van het Prado in Madrid hadden geleend. Nadat we alle schilderijen hadden bekeken, zagen we dat om 1 uur een gratis concert van het Orchestra Victoria in het museum zou plaatsnemen. Dat vonden we wel gaaf, dus na een half uurtje wachten zaten we tussen allemaal oude mensen opeens naar een klassiek concert te luisteren! Vijf nummers van Italiaanse componisten kwamen voorbij, prachtig! Hierna hadden we nogal honger, het was intussen half drie, dus liepen we de stad in om bij een burgertentje wat te eten. Vervolgens liepen we naar de oude tram die om het centrum rijdt, en kregen we op die manier een soort gratis tour rondom Melbourne. Toen we weer terug bij ons beginpunt waren, wouden we even in de grote kerk kijken die in het centrum staat. Toevallig was net twee minuten ervoor de evening song begonnen, dus kregen we nog een soort verassingsconcert van het koor in de kerk. We hebben het grootste gedeelte van de dienst bijgewoond, weer even een bezinningsmoment, dat was goed. Na nog wat door het centrum te hebben gelopen, gingen we weer terug naar St. Kilda. We wouden op Acland street wat gaan eten, en op weg daarnaartoe kwamen we een groepje jongens van het Zweedse AFL team tegen, een vorm van rugby die hier heel populair is. Volgens mij was het hun eerste avond, want ze moesten een soort van opdrachtenjacht doen, waar wij ze dus maar even bij geholpen hebben. Zo heb ik een twee minuten fitnessles gehad midden op straat, werd ik uitgenodigd voor de wedstrijd op zondag die ik helaas niet bij kon wonen, en meest hilarisch van al kreeg ik een kangoeroe lift, wat betekende dat een van de jongens me optilde en wat kangoeroesprongen maakte. En dit allemaal midden op straat, heel erg grappig. Na dit avontuur liepen we verder naar Acland street, waar we op Lieke's laatste avond in Australië heerlijke pasta als laatste avondmaal aten. Daarna was het tijd om afscheid te nemen en terug in het hostel mijn tas in te pakken. De volgende dag ging ik om tien uur met de shuttle naar het vliegveld, en was mijn laatste avontuur aangebroken: Perth. Na een vlucht van vier en een half uur, een bus en een trein kwam ik aan bij mijn hostel, dat aan het strand ligt. Met sushi die ik op het station had gekocht (fijn goedkoop hier), zat ik even later met een van mijn kamergenootjes beneden op de binnenplaats mijn avondeten op de eten. Naarmate de avond vorderde kwamen er steeds meer mensen om ons heen zitten, er was namelijk gratis kebab, dat hoef je natuurlijk geen twee keer te zeggen tegen een groep backpackers. Uiteindelijk zat ik dus middenin een groep Engelsen, Ieren en Schotten, waardoor mijn taalvaardigheden nog eens even goed op de proef werden gesteld met al die verschillende accenten. Erg gezellige, leuke mensen, dus een goeie avond. De volgende dag had ik met Marit, een ander teamgenootje van me die drie maanden in Australië is geweest, afgesproken in de stad, ik moest alleen eerst even op zoek naar WiFi om de precieze plek nog af te kunnen spreken. Uiteindelijk belandde ik bij het café van de gallery, waar ik lekker koffie heb gedronken, met Marit een goeie plek had afgesproken, en gewoon lekker even gezeten. Met Marit ben ik vervolgens lekker alle winkels van Perth afgegaan, en daardoor de hele binnenstad gezien. Erg gezellig en grappig ook om Marit weer te zien. 'S avonds was een lekkere chill avond in het hostel, met een Engels bakprogramma op tv dat ik samen met mijn kamergenootje heb gekeken. De volgende dag had ik weer met Marit afgesproken, om naar Fremantle te gaan, een van de suburbs van Perth. Toevallig stapte ik precies dezelfde treinwagon binnen als waar zij al zat. In Fremantle hebben we lekker rondgelopen, koffie gedronken en op een terrasje in de zon gezeten, wat erg lekker was. Er was een schattig marktje met allemaal leuke kraampjes, waar ik een veertje in mijn haar heb laten zetten als herinnering, hij blijft namelijk maximaal zes maanden zitten. Vervolgens ging ik weer terug naar mijn hostel, en was opeens al mijn laatste avond aangebroken. De hele groep Engelsen was van plan om uit te gaan, dus ik ging leuk mee. Uiteindelijk zijn we niet echt uitgegaan, maar hebben we in het hostel en uiteindelijk op het strand nog gezellig wat gedronken, gedanst en gelachen. Goeie avond.
En toen was het vandaag. De laatste dag. Vanochtend ben ik met een broodje naar het strand gelopen, en heb eigenlijk gewoon een uur lang voor me uit zitten staren, bedenken wat ik allemaal heb meegemaakt in de laatste paar weken, wat voor gave nieuwe ervaringen en ontmoetingen heb gehad, wat een mooie plekken ik heb gezien. Het voelt gek om al weg te gaan, aan de ene kant voelt het alsof ik al een jaar van huis ben maar aan de andere kant voelt het als een week, en er is nog zoveel meer te zien! Ik zit nu al te bedenken wanneer ik weer een keer terug zou kunnen gaan, ik wou dat het volgende week kon. Maar aan alles komt een eind, zo ook deze reis. Ik ben zo blij en trots en gelukkig dat ik dit gedaan heb. Als het zou kunnen zou ik alles zo nog tien keer over willen doen, precies hetzelfde. Maar dat is het ding met leven denk ik, omdat je alles maar een keer doet moet je overal maar heel erg van genieten. En dat heb ik zeker gedaan. Dus vaarwel Australië, bedankt voor al het moois dat je hebt gebracht. Tot gauw.