Down Under baby!

Goed. Daar zijn we dan. Ik ben gisteren aangekomen op kangaroo Island. Daarvoor zat eerst nog een lange reis. Het begon met mijn papa en broertje die me naar het vliegveld brachten. Na een turbulente (snap je m, turbulentie? ;) ) vlucht van 12 uur naar Singapore, moest ik 18 uur zien te overbruggen voor ik weer verder kon vliegen. Eerst maar een hotelkamer gehuurd, zodat ik even wat kon slapen en ook even een heerlijke douche genomen. Daarna heb ik het vliegveld maar eens goed verkend. Er was genoeg te doen, het was megagroot, met allemaal winkeltjes en ander soort vermaakte, zoals een vlindertuin, en zelfs een heus zwembad op het dak. Had ik dat geweten... Dan had ik lekker even kunnen zwemmen. Maar ach, nu lekker een beetje rond gehangen, van drankje naar drankje gelopen waar ik dan vervolgens lekker lang bleef zitten. En met gratis WiFi was het nog best uit te houden. Vervolgens vloog ik om 12 uur 's nachts verder naar Adelaide. Ik had een plekje aan het raam en aangezien er niemand naast me zat, had ik lekker een soort halve bank voor mezelf, wat voor de zes uur durende vlucht best prima te doen was. Helaas niet zo heel veel kunnen slapen, dat zou wel fijn geweest zijn aangezien ik om 8 uur 's ochtends aankwam en dus eigenlijk twee nachten achter elkaar had doorgehaald, beetje heftig, zelfs voor een student. Eenmaal geland kwam de beruchte douane, ik weet niet of je border security wel eens hebt gezien, maar dat had me toch best zenuwachtig gemaakt aangezien ze daar altijd best wel streng zijn. Op de checklist voor je het land inging stond ook de vraag of je 'soil' bij je had, aan schoenen ofzoiets. Nou had ik mijn bergschoenen ingepakt en echt schoon waren die niet, dus daar was ik nog wel even bezorgd om. Nadat ik mijn tas van de band had gehaald moest alles gecontroleerd worden, maar gelukkig kwam er een zeer aardig meisje naar mij toe dat me even een gratis schoonmaakbeurt van mijn schoenen gaf en toen mocht ik gewoon Australië in! Na een kop koffie om me wakker te houden tijdens de reis naar het hostel ging ik op zoek naar de bus, die een beetje verstopt stond achter alle taxi's. Nou dacht ik dat ik goed had gekeken naar waar ik precies uit moet stappen, in de bus viel dat een beetje tegen, de busstops heetten namelijk niet naar de stop maar ze hadden een soort nummer gekregen. Dus ik keek redelijk wanhopig naar mijn kaartje en de route die we reden, maar was totaal unable om ook maar iets te herleiden. Achter mij zaten twee Aziaten met hetzelfde probleem, en zij bleken ongeveer naar dezelfde buurt te moeten. Gelukkig hadden zij wel even bij de buschauffeur gemeld waar ze zijn moesten, dus bij een halte riep de buschauffeur dat we daar eruit moesten. Gelukje. Het hostel was snel gevonden, alleen de kamer was pas om 1 uur beschikbaar. Dus ik moest nog zo'n 2,5 uur overbruggen. Even een iets beter kaartje gehaald, mijn mega rugtas achtergelaten, en Adelaide ingelopen. Het hostel zat redelijk in het centrum, dus ik ben eerst richting de grote winkelstraat gelopen, ondertussen al weer best honger dus een beetje op zoek naar een goede lunchplek. Die vond ik vervolgens ergens halverwege de winkelstraat, waar ik lekker een bakje pasta heb gegeten, tussen Australische schoolmeisjes in uniform, Australische businessmannen en een paar Aziaten. Dat valt wel echt op, er lopen een stuk meer Aziatisch-uitziende mensen rond, wat natuurlijk logisch is aangezien dat naast Australië ligt. Na mijn lunch, en het bekijken van de winkelstraat waar ik maar bar weinig merken herkende, ben ik rustig naar de Chinese buurt gelopen, nog even met een gratis trammetje gegaan omdat mijn voeten toch best moe waren. Wel grappig, er was een klein marktje met allemaal groente en vlees en dat soort dingen, en daarnaast was de Chinese buurt, wat vooral bestond uit een Chinese markt en een pleintje met Chinees eten. Daarna was ik toch echt best wel moe, en ik had het tot iets van 2 uur nog uitgehouden, dus ging ik terug naar het hostel, waar ik lekker even 2 uurtjes heb geslapen (zeker wekker nodig haha). Twee meiden waren ondertussen ook in de kamer aangekomen, waarvan een Nederlands bleek te zijn, dus dat was wel grappig. Met hen ben ik uit eten geweest, dan bleef ik tenminste nog een beetje wakker tot het een beetje een redelijke tijd zou zijn om te gaan slapen, en dus zijn we naar een lekkere Italiaan gelopen waar ik een heerlijke pizza heb gegeten. Ondertussen was de voorbeschouwing van NED-AUS bezig dus dat was ook grappig om te zien, hier doen ze het totaal anders, er wordt bijna niet over voetbal gepraat, maar er wordt meer muziek gespeeld en over andere dingen gepraat. Ondertussen merkte ik wel dat ik die wedstrijd niet meer zou gaan kijken (die begon hier namelijk pas om half 2 's nachts) en na het eten ben ik dan ook teruggegaan naar het hostel en lekker gaan slapen.
De volgende dag moest ik om half 6 opstaan, omdat mijn bus om kwart voor 7 zou vertrekken. Busje gehaald, en in een rit van anderhalf uur naar Cape Jervis zag ik het licht worden en spotte ik mijn eerste kangaroos. Om 9 uur vertrok vervolgens de boot naar Kangaroo Island, die nogal ruig was omdat het redelijk hard waaide, maar hij duurde gelukkig maar een uurtje. Vanaf daar ging een busje die ik helemaal voor mezelf had omdat ik de enige was die naar Kingscote moest blijkbaar, dus met mijn privé chauffeur scheurden we over het eiland, dat 155 kilometer lang is, dus we deden er een uur over om van de boot naar Kingscote te komen. Daar werd ik gedropt, en na zo'n 5 minuten kwam Luke, de beheerder van Hanson Bay, aangereden. Ook Jacob, een andere vrijwilliger, kwam eraan, en toen gingen we nog even boodschappen doen en wat andere dingen in Kingscote, dat bestaat uit een straat, maar dat de dichtstbijzijnde vorm van beschaving is voor Hanson Bay, dat zo'n 100 km verderop ligt. Hier doen ze dus iedere week hun boodschappen. Met Jacob ben ik nog naar het pinguïn centre gelopen, waar hij de eigenaar ging interviewen voor de documentaire die hij maakt. Er zijn hier blijkbaar dus nog maar zo'n 4 pinguïns over, omdat de Nieuw Zeelandse zeehond een grote bedreiging is voor de beestjes. Na dit interessante gesprek gingen we op weg naar Hanson Bay. In een uur kwamen we best wel veel aangereden kangaroos en wallabies tegen, toch sneu. Maar eenmaal op Hanson Bay was dat snel vergeten, want hier springen ze allemaal vrolijk rond. Luke reed me ook meteen langs mijn eerste koala, wat zijn die beesten schattig zeg! Na mijn spullen in het huisje te hebben gedumpt, heb ik met Jacob een klein stukje film gekeken, en toen zijn we naar de 'nocturnal tour' gegaan die plaatsvond om half 6 's avonds (en ja het is winter dus het is al lekker donker dan), waar Helen (de andere beheerder) ons en een groepje van 5 Amerikanen rondleidde over het terrein. R waren supergedelegeerden kangaroos en wallabies te zien, erg leuk, we kwamen ook best dichtbij! Ook een paar koala's, maar die lieten zich helaas niet heel erg zien. Het meest toevallige was, was dat ik tijdens een gesprekje met een van hen erachter kwam dat twee van het groepje in Bozeman aan MSU studeren, waar ik vier maanden in mijn tussenjaar heb gezeten, dus dat was super toevallig! Na de tour was ik erg moe (hallo jetlag) dus ben ik rond 8 uur naar bed gegaan, en dat was nodig blijkbaar want ik sliep tot half 8 's ochtends door.
Even snel ontbeten, en toen begon onze eerste taak: koala's spotten op de koala walk zodat toeristen ze makkelijk zouden zien. En aangezien de koala's niet superveel bewegen, kan je vlaggetje neerzetten waar je ze ziet en dat vlaggetje staat dan vaak goed voor een hele dag. Nadat we dat hadden gedaan, liepen we naar het visitors centre, waar Luke ons het welkomspraatje gaf, en daarna begon onze taak om het hek te controleren dat rondom een bepaald gebied staat waar ze de wildcats uit willen houden om de populatie te beschermen. Het hek is ongeveer 4 kilometer lang, dus daar waren we wel even mee bezig. Echidnas en possums kruipen vaak onder het hek door, wat ze ook graag hebben, ze willen alleen niet dat de katten er dan achteraan kunnen, dus onze taak was om die gaten dan weer op te vullen met zand en stenen. Ook moesten we controleren voor eventuele gaten in het hek, maar die vielen we mee.
Na die vier kilometer hadden we best wel honger gekregen, dus gingen we terug naar de visitors centre waar een lekker broodje voor ons klaar lag. Na de lunch, kregen we een nieuwe taak: de koala survey. Dit hield in dat ik de hele middag naar bomen heb lopen staren om koala's te tellen. Na zo'n drie uur hadden we het hele gebiedje gehad, en in totaal zo'n 25 koala's geteld. Het blijven zulke schattige beesten! Eentje liep zelfs over de grond op zoek naar een nieuwe boom, dus die kon je extra goed zien, en ik stond er op een gegeven moment zelfs maar een meter vanaf! Na drie uur lopen waren mijn voeten toch echt best wel moe, en na een kleine tour over het terrein eindigde ik terug in het visitors centre, de enige plek met WiFi, waar ik nu lekker dit verhaaltje heb lopen typen. Het is ondertussen alweer donker geworden, en over drie kwartier gaan we met de hele staf uit eten, dus dat wordt vast gezellig. Lang verhaal, maar in deze omgeving heb je veel te vertellen blijkbaar! Allemaal gekke beesten, er zijn hier prachtige vogels met allemaal wilde dieren, en het is een groot uitgestrekt natuurpark, met prachtige uitzichten. Allemaal best inspirerend, heb alleen nog niet helemaal de tijd gevonden om er ook echt bij stilgestaan. Als ik denk aan hoeveel ik al heb genoten van deze eerste dag, ben ik zeer benieuwd hoe leuk de dagen gaan zijn die nog gaan komen. Geen idee hoe vaak ik een verhaal ga (kunnen) posten, dus kijk er niet teveel naar uit, maar hierbij toch een korte update van mijn avontuur down under!